مورفومتري لغزش بزرگ سيمره و بازسازي تأثيرات لندفرمي آن در كواترنري پسين (رشته‌كوه زاگرس در ايران)

زمين‌لغزش سيمره يكي از بزرگ‌ترين لغزش هاي شناخته‌شده جهان است كه در جنوب غرب ايران قرارگرفته است. هدف اين پژوهش بررسي ويژگي ها و تأثيرات ژئومورفولوژيكي اين زمين‌لغزش است. براي دست‎يابي به اين هدف، از تصاوير ماهواره‌اي، نقشه‌هاي توپوگرافي، نقشه‌هاي زمين‎شناسي، نقشه‌هاي رقومي استفاده شده است. روش پژوهش تجربي و بر پايه تحليل داده‌هاي ميداني است. براي اين كار، فرآيند رخداد زمين لغزش، علل وقوع و خصوصيات مورفومتريك زمين لغزش در سه بخش سطح لغزش، توده ي لغزشي و مؤلفه‌هاي جابه‌جايي لغزش به همراه رسوبات ته‌نشست شده در درياچه هاي سدي سيمره و چينه شناسي آن‌ها مطالعه شده است. نتايج مورفومتري زمين‌لغزش شواهدي از نقش عوامل گوناگون در آن است. در ميان آنها زيربري لايه هاي آهك آسماري توسط رود سيمره و كشكان مهم‌ترين عامل رخداد آن مي باشد. اين لغزش موجب تشكيل درياچه سدي در پشت توده ي لغزشي شده و اين درياچه در اثر تكرار لغزش داراي پادگانه هاي متوالي است. نتايج مورفومتري درياچه به ‌ويژه برآورد حجم آب (45.642 ميليارد مترمكعب) و رسوب درياچه (23.422 ميليارد مترمكعب) و مقايسه زمان پر شدن اين حجم آبي (19.8 سال) با توجه به حجم آب ورودي به درياچه (2.3 ميليارد مترمكعب در سال) با مدت ‌زمان لازم براي ته‌نشست تمامي اين رسوبات (1913.5 سال) نشان مي دهد درياچه چند مرحله و در نتيجه تكرار انسداد رود سيمره توسط تكرار زمين‌لغزش تجديد شده است. چينه شناسي رسوبات درياچه اي تجديد محيط درياچه اي را در چهار مرحله روشن مي‌كند. توالي پادگانه‌هاي درياچه‌اي و ساير شواهد، مقياس‌هاي متفاوت تكرار زمين‌لغزش بزرگ سيمره را تأييد مي‌كند.