مقايسه و تحليل گسترش نمكزارهاي شمال غربي درياچه ي اروميه با استفاده از داده هاي ميداني، تصاوير ماهواره اي و رخساره هاي ژئومورفيك منطقه

درياچه ي اروميه در شمال غرب ايران طي دهه هاي اخير با يك خشكي تدريجي مواجه شده است. اين مسئله باعث افزايش سطح زمين هاي شوره زار و به‌تبع آن مشكلات اجتماعيمحيط زيستي فراواني شده است. پايش مناطق ساحلي و استخراج تغييرات اين مناطق در فاصله هاي زماني مختلف داراي اهميت زيادي است؛ زيرا ماهيت خطوط ساحلي ديناميكي است و مديريت چنين محيط هاي بوم شناختي حساسي، به كسب اطلاعات دقيق در فاصله هاي زماني مختلف نياز دارد. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي گسترش نمكزارهاي شمال غربي درياچه ي اروميه با استفاده از داده هاي ميداني، تصاوير ماهواره اي لندست (MSS, TM, ETM+, OLI) و رخساره هاي ژئومورفيك منطقه است. براي انجام اين تحقيق، نمونه هايي از رسوب درياچه به ‌صورت سطحي (عمق 0 تا 15 سانتي متر) در ترانسكت هاي مختلف از يك محدوده ي مشخص در شمال غربي درياچه برداشت شد. در مرحله ي بعد با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي و پيمايش ميداني، ميزان شوري، گسترش نمكزارها و رخساره‌هاي ژئومورفيك استخراج گرديد. در نهايت نتايج داده‌هاي ميداني و آزمايشگاهي، تصاوير ماهواره اي و همچنين رخساره هاي ژئومورفيك مقايسه و اعتبارسنجي شد. نتايج نشان داد مساحت سطح آب درياچه بسيار كاهش يافته و در مقابل نمكزارها در سطح وسيعي گسترش يافـته اند و مناطقي كه داراي تراكم نـمك بالاتري مي باشند با خطوط نمكزار به‌ دست‌ آمده از تصاوير ماهواره اي و رخساره‌هاي ژئومورفيك مطابقت مي كنند. بر اساس نقشه‌ي رخساره‌ها، محدوده‌ي مورد مطالعه داراي ۱۲ رخساره است كه زمين‌هاي شوره‌زار با مساحت 1724 هكتار، از نظر وسعت در بين رخساره‌هاي محدوده، سومين رخساره مي‌باشند؛ منطقه برداشت با مساحت 2641 هكتار و پهنه هاي ماسه‌اي به مساحت ۱۴ هكتار، به ترتيب داراي بيشترين و كمترين وسعت رخنمون رخساره در منطقه مورد بررسي مي‌باشند.