برآورد تبخير از سطح مخزن با استفاده از مدل شبكه ي عصبي مصنوعي (مطالعه ي موردي سد ميناب)

تبخير به عنوان يكي از پارامترهاي طبيعي به علت نقش مهمي كه در خروج آب از دسترس بشر دارد، همواره مورد توجه كارشناسان و محققان بوده است. در اين پژوهش سعي شده است تا با بكارگيري مدل شبكه ي عصبي مصنوعي در برآورد تبخير از سطح درياچه ي سد ميناب، ميزان دقت مدل مورد ارزيابي قرار گيرد. براي بررسي روند تغييرات پارامترهاي مؤثر بر تبخير براي اطلاعات 19 ساله‌ موجود، با استفاده از رگرسيون غيرخطي بهترين برازش از بين نقاط موجود براي داده‌ها ترسيم و روند كلي تغييرات پارامترهاي مؤثر بر تبخير مشخص شده است. همچنين براي مدلسازي تبخير با استفاده از شبكه ي عصبي مصنوعي از آمار 19 ساله، از سال‌ 1374 تا 1392 استفاده و بهترين ساختار براي محاسبه‌ي ميزان تبخير از سطح درياچه ي سد ميناب انتخاب شده است. در اين ساختار لايه ي اول و دوم داراي 5 نورون مي‌باشند كه با 1000 تكرار براي محاسبه ي آن، بهترين نتيجه به دست آمد. ضرايب آماري به دست آمده از تحليل با استفاده از شبكه ي عصبي مصنوعي در انتخاب بهترين ساختارمورد توجه قرار گرفت كه در اين ساختار ضريب همبستگي با مقدار 0.8941 داراي بيشترين مقدار در بين آزمون‌هاي ديگر است و مقادير خطا براي داده هاي آموزش و آزمايش نيز به ترتيب برابر با 0.0011 و 0.0082 است كه پس از اين ساختار، ساختارهاي ANN(3,7,1)، ANN (4,10,1)، ANN(4,11,1)، ANN(5,3,1) داراي مقادير ضريب همبستگي و خطاي قابل قبولي در تعيين مقدار تبخير از درياچه ي سد ميناب مي باشند.