مدلسازي فرسايش خاك و اولويت بندي توليد رسوب در حوضه ي سد ستارخان اهر با استفاده از مدل هاي MUSLE و SWAT

در اين پژوهش براي مدلسازي فرسايش، توليد رسوب و شناسايي زيرحوضه هاي بحراني از نظر توليد رسوب در حوضه ي سد ستارخان اهر در شمال غرب كشور از مدل هاي SWAT و MUSLE استفاده شـد. بـراي اين منـظور از داده هاي رسوب ماهانه ي ايسـتگاه اورنـگ در خروجي حوضه اسـتفاده شد. مرحله ي واسنجي مدل براي دوره ي آماري 1388-1383 و مرحله ي اعتبارسنجي آن براي دوره ي آماري 1392-1389 انجام شد. براي ارزيابي شبيه سازي مدل از روش هاي آماري شامل ضريب تعيين (R2)، ضريب نش ساتكليف (NS) و نسبت ميانگين مجذورات خطا به انحراف معيار داده هاي مشاهد اتي (RSR) استفاده شد. نتايج نشان داد مقادير R^2، NS و RSR براي مرحله ي واسنجي به ترتيب 0.76، 0.95 و 0.06 و براي مرحله ي اعتبارسنجي به ترتيب 0.96، 0.93 و 0.1 به دست آمد. بررسي تغييرات مكاني فرسايش و توليد رسوب نشان داد كه اراضي حوضه ي سد ستارخان از نظر متوسط سالانه رسوب از يكديگر تفاوت دارند. مناطق بحراني با مقادير توليد رسوب زياد و خيلي زياد در بالادست حوضه در بخش هاي شمالي، شمال شرقي، غرب و جنوب غربي قرار دارند و حدود 34.17 درصد از مساحت حوضه را شامل مي شوند. با توجه به نتايج خيلي خوب كارايي مدل، در تعيين اراضي بحراني فرسايش و رسوب، پيشنهاد مي شود از آن در بررسي اثرات اقدامات مديريتي و حفاظت خاك استفاده شود.