تعيين و بررسي سيرك هاي يخچالي اشترانكوه با استفاده از شاخص سطح نرمال شده ي پوشش برف (NDSI)

چكيده سيرك­هاي يخچالي، حفره­­هايي با حجم متغير و اغلب نيمه­مدور هستند كه با توجه به اندازه و ويژگي شكل ناهمواري­ها، نمونه­هاي مختلفي دارند. سيرك­ها هم از نظر ميراث طبيعي يخچال­ها كه در گذشته فعال بوده­اند و هم از نظر فرآيندهاي يخچالي كه در زمان حال رخ مي­دهد، به عنوان شاخص­ترين لندفرم حاصل از فرسايش يخچالي، حائز اهميت مي­باشند. اين لندفرم­ها با توجه به مورفولوژي كه دارند در مشاهدات عيني و همچنين در تصاوير ماهواره­اي و نقشه­هاي توپوگرافي شاخصه­ي مناسبي براي تعيين محدوده­ي فعاليت­هاي يخچالي و برف مرزها و دنباله­هاي زبانه­ي يخچالي در يك منطقه مي­باشند، چرا كه اين اشكال با تأمين شرايط لازم، زمينه را براي ذخيره و شكل­گيري برفچال­ها و يخچال­ها در خود فراهم مي­كنند. در اين پژوهش، سيرك­هاي يخچالي منطقه­ي اشترانكوه با توجه به روند شمال غربيجنوب شرقي آن به دو دسته­ي سيرك­هاي دامنه­ي شمال شرقي و سيرك­هاي دامنه­ي جنوبغربي تقسيم و توسط شاخص پوشش برف سطح نرمال شده (NDSI) و با استفاده از شكل خطوط منحني ميزان نقشه­ي توپوگرافي منطقه تعيين شدند. پس از مشخص شدن سيرك­هاي يخچالي منطقه، مورفومتري سيرك­ها در هر دامنه تعيين و با يكديگر مقايسه شد. در نتيجه­ي اين مقايسه مشخص شد كه سيرك­هاي دامنه­ي شمال شرقي با توجه به تابش دريافتي كمتر و تأثيرپذيري كمتر از فرآيندهاي مختلف شكل­زا مانند هوازدگي و رواناب ناشي از ذوب، كمتر از دامنه­ي مقابل دستخوش تغيير شده­اند و از سيرك­هاي مشخص و تيپيك­تري با توجه به تعريف ايوانس برخوردار است.