برآورد كيفيت زندگي استان‌هاي كشور با استفاده از مدل تحليل كلي فازي

The estimation of quality of life for provinces by Totally Fuzzy Analysis

اين مقاله با استفاده از ديدگاه سن به برآورد شاخص كيفيت زندگي در استان‌هاي گوناگون كشور مي‌پردازد. نتايج تجربي30 استان كشور با استفاده از تحليل فازي نهايي مورد بررسي قرار گرفته شده است و نشان مي­دهد كه استان‌هاي آذربايجان غربي، كردستان و سيستان و بلوچستان دچار بحران كيفيت زندگي مي­ باشند. در اين زمينه با توجه به شاخص­ هاي سه ­گانه و متغيرهاي نه‌گانه مورد استفاده، سياست­ هاي پيشنهادي براي بهبود شاخص كيفيت زندگي در استان­ها به ويژه استان­ هاي رده پايين بيان شده است. نتايج ضريب همبستگي پيرسون حاكي از آن است كه ارتباط معناداري بين شاخص توسعه انساني و كيفيت زندگي وجود دارد كه بيان كننده آن است كه شاخص توسعه انساني به خوبي رفاه انساني را بيان مي­نمايد، اما به دليل گستردگي متغيرهاي استفاده شده در شاخص كيفيت زندگي اين شاخص جامع ­تر مي­باشد. نتايج نشان مي­دهد كه برخلاف مطالعات بين كشوري، ارتباط معناداري بين شاخص­ هاي توسعه انساني و كيفيت زندگي با درآمد سرانه وجود ندارد.

This study estimates quality of life index for provinces by using Sen approach. The empirical results for 30 provinces by totally fuzzy analysis, evaluate and show that West Azerbayjan, Kourdestan and Sistan & Balouchestan are in crises area. Due to this, with mentioning 3 sub indices and 9 variables that used in this research, proposed policies to decrease deprivation in such provinces have explained. The results of Pearson coloration coefficient, show that there is a significant relation between QOL and HDI that explain HDI is a good presenter for welfare; but because QOL encompasses more pervasive variables in, it is more universal. Results show that in spite of country studies, there isn’t significant correlation between human development index and income per capita, and also quality of life and income per capita.