سياست گذاران ايراني و سياست گذاري رسانه هاي اجتماعي

Iranian Policy Makers & Social Media Policy making Challenges, Patterns & Explaination of a Proposed Model

اين مقاله سياست‌هاي جاري ايران در قِبال رسانه‌هاي اجتماعي و نيروهاي تأثيرگذار بر اين سياست و روندهاي آتي آن را بررسي مي‌كند. بر اين اساس، ضمن مصاحبه‌هاي رو در رو با 20 سياست‌گذار كليدي در ايران، شناختي متفاوت و تازه را نسبت به اين مسئله چالش‌برانگيز در عرصه سياست‌گذاري رسانه‌هاي اجتماعي در ايران فراهم آورده است. مسئله اصلي مورد بررسي، دركِ پارادايم‌هاي ذهني سياست‌گذاران و ارائه مدلي پيشنهادي براي حل تعارض موجود ميان مصرفِ كاربران و شيوه‌هاي سياست‌گذاري محدودكننده (نظير فيلترينگ) در قبال آن است. پياده‌سازي مصاحبه‌ها در نرم‌افزار تحليل داده‌هاي كيفي مكس‌كيودا، ضمن كدگذاري اوليه، محوري و گزينشي، به استخراج تم‌هايي انجاميده و معطوف به ارائه يك مدل پيشنهادي براي سياست‌گذاري در اين حوزه شده است؛ يافته‌هاي اين مقاله نشان مي‌دهند كه نوع نگاه سياست‌گذاران به رسانه‌هاي اجتماعي در ايران، با نحوه استفادۀ كاربران از آن، لزوماً در تعارض نيست، اما ناكارآمدي ساختارهاي موجود، جدي نگرفتن ابزارهاي قانوني و مديريتي، و نيز پراكندگي شيوه‌هاي تصميم‌گيري، چالش‌هاي فراواني را براي سياست‌گذاري رسانه‌هاي اجتماعي به دنبال داشته، كه همگرايي و تجانس ميان نهادهاي تصميم‌ساز را بسيار دشوار ساخته است. اين مقاله، برآمده از اولين پروژه تحقيقاتي است كه پس از تأسيس شوراي عالي فضاي مجازي در ايران (به فرمان مقام معظم رهبري اسفند 1390) و تصويب قانون جرائم رايانه‌اي (مصوب خرداد 1388 مجلس شوراي اسلامي)، در قالب رساله دكتري در رشته علوم ارتباطات به اين مسئله مي‌پردازد.

This Article is intended to examine the current Iranian policy towards social media & the effective forces ruling this policy & future trends. So, during the interviews with 20 key Iranian policy-makers of virtual space, it provides a different & new cognition towards this challenging issue in Iranian social media policy-making. The statement of problem, concerns the conflict between policy-maker's mental paradigms & how the users use these media, which provide a proposed model to ameliorate the status quo between their media consumption & some determinative policy (like Filtering). Commixing the findings of systematic reviews of selected researches, with implementation and analysis of interviews through open, axial and selective coding with qualitative data analysis software MAXQDA, conducted to a proposed model for policy-making in this field. The research outcome determines that policy makers viewpoint to the social media is not necessarily in conflict with the users usage, but the inadequacy of existing structures, ignoring legal, administrative or controlling tools, as well as scattered policy making methods, provide too many challenges for social media policy-making. This has made it too difficult for policy-making institutions to converge & synergize. This article also emanates from the first academic research as a Ph.D thesis in social communication sciences, which is done after the establishment of "Supreme Council of Cyberspace" (by Iranian Supreme Leader in 2012) & the "Computer Crimes Law", passed by the Iranian parliament in 2010.