استراتژي‏‌هاي ‌‌كسب‌وكار و رابطه آن با عملكرد مالي شركت‌ها

در اين پژوهش، رابطه عوامل دروني شركت (بلوغ و انعطاف‌پذيري مالي) با استراتژي كسب‌وكار شركت و همچنين رابطه استراتژي كسب‌و‌كار شركت با عملكرد مالي (ريسك و بازده) آن، مورد بررسي قرار گرفته است. در نهايت نقش زمينه صنعت (نوسانات بازار و رقابت در صنعت) بر ارتباط عوامل دروني شركت با استراتژي كسب‌و‌كار شركت، بررسي شده است. جهت ارزيابي نوع استراتژي انتخابي شركت‌ها (تهاجمي يا تدافعي)، از سيستم امتيازدهي ايتنر و لركر (1997) استفاده شده است. به منظور تحليل‌هاي آماري، از روش رگرسيون چند متغيره استفاده شده و دو متغير كنترلي (اندازه شركت و اهرم مالي) نيز در مدل‌ها مورد استفاده قرار گرفته شده‌ است. قلمرو زماني پژوهش، دوره زماني 1389 تا 1393 بوده و نمونه پژوهش شامل 168 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مي‌باشد. نتايج بدست آمده حاكي از آن است كه هر چه شركت بالغ‌تر و انعطاف‌پذيري مالي بيشتري داشته باشد استراتژي كسب‌وكار آن تدافعي‌تر است. علاوه بر اين هر چه استراتژي كسب‌وكار شركت تهاجمي‌تر باشد، بازده دارايي آن بيشتر و ريسك ويژه آن كمتر است. همچنين نتايج پژوهش بيانگر آن است كه نوسانات بالاي بازار و رقابتي بودن صنعت، اثر تقويت‌كننده‌اي بر رابطه بين بلوغ شركت و انعطاف‌پذيري مالي با استراتژي كسب‌و‌كار شركت ندارند.