پديد آورندگان :
منظم ،محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي تهران , جليليان ،حامد دانشگاه علوم پزشكي البرز , نجفي ،كامران دانشگاه علوم پزشكي تهران , خسروي ،يحيي دانشگاه علوم پزشكي البرز , ذكايي ،مجتبي دانشگاه علوم پزشكي ايران , زمانيان ،زهرا دانشگاه علوم پزشكي شيراز
چكيده فارسي :
مقدمه: ميدان مغناطيسي از دسته آلاينده هايي است كه روز به روز جاي خود را بيشتر در زندگي بشر باز مي‌كند. در سيستم‌هاي مدرن حمل و نقل شهري موتور‌هاي ديزلي جاي خود را به موتور‌هاي الكتريكي كه با جريان‌هاي متناوب و مستقيم كار مي‌كنند، داده اند كه اين امر منجر به مواجهه شغلي راهبران قطار ها با ميدان مغناطيسي شده است. اين مطالعه به بررسي مواجهه راهبران قطار‌هاي شهري تهران با ميدان‌هاي مغناطيسي پايا و مقايسه آن با حدود مجاز مواجهه شغلي كشوري مي‌پردازد.
روش بررسي: به منظور سنجش مواجهه راهبران، از دو نوع قطار AC و DC داخل شهري و AC بين شهري از هر خط شامل خط 1، 4،2 و 5 نمونه‌هاي به طور تصادفي انتخاب شد و پس از ايستگاه بندي، ميدان مغناطيسي پايا به وسيله دستگاه سه جهته HI-3550 و با توجه به استاندارد IEEE std C95.3.1 و مطالعات پيشين اندازه گيري شد. سپس مواجهه راهبران با حدود مجاز مواجهه شغلي ملي مقايسه شد. به منظور تحليل داده ها از نرم افزار SPSS 20 استفاده شد. نتايج: حداكثر مواجهه تمام بدن راهبران در قطار‌هاي DC خط 2 (mT 52/0) بود، هرچند ميانگين مواجهه راهبران قطار‌هاي AC (mT 095/0) نسبت به DC (mT 081/0) بالاتر بود. ميانگين چگالي شار مغناطيسي پايا بين خطوط داخل شهري اختلاف معنا داري وجود نداشت. بالاترين ميزان ميانگين مواجهه وزني زماني مربوط به راهبران قطار‌هاي AC خط 1 (mT 06/0) بود.
نتيجه گيري: مواجهه راهبران قطار تا 10 برابر بالاتر از سطح زمينه (µT 60 تا 30) بود و اين امر معنادار بودن مواجهه اين گروه شغلي را با ميدان مغناطيسي نشان مي‌دهد، هرچند در هيچ كدام از وضعيت‌هاي ارزيابي، مواجهه تمام بدن راهبران از مواجهه شغلي (T 2/0 TWA= و مقدار سقف T 2) فراتر نرفته بود. البته اين امر بدان معنا نيست كه اين سطح مواجهه ايمن و بي‌خطر است، چرا كه مطالعات مختلف، مشكلات سلامتي را در مقادير كمي از ميدان مغناطيسي گزارش كرده ان
چكيده لاتين :
ntroduction: One of the pollutants that is developing in human life day by day is Magnetic field. In modern urban transport systems, diesel motors have been replaced with electric motors, working with alternating and direct currents, and leading to occupational exposure of drivers with magnetic fields. This study aimed to determine the urban train's drivers exposure with static magnetic fields and compare it with national occupational exposure limits.
Methods: In order to measure the train's drivers exposured with static magnetic field, several samples were selected from urban AC and DC and AC intercity trains, in the 1,2,4, and 5 lines of Tehran, Iran. After determination of the sampling location, static magnetic field was measured by three axes magnetic field meter (HI-3550), according to the standard IEEE std C95.3.1 and previous studies. In order to analyze the data, SPSS software (ver. 20) was used.
Results: The maximum exposure of drivers was in DC trains- line 2- (0.52 mT), meanwhile, average exposure of AC trains driver (0.095 mT) was higher than DC trains driver (0.081 mT). The average magnetic flux density between different lines has not have significant differences. The highest levels of time-weighted average exposure were related to line 1 AC train drivers (0.06 mT).
Conclusion: Exposure of train’s drivers was 10 time higher than background level, indicating a significant exposure in this job. However, in none of the assessment situation, the whole body exposure of train’s drivers was not exceeded from National Occupational Exposure Level (TWA= 0.2 and ceiling= 2 T). Of course, it does not imply that this level of exposure is completely safe, because different studies have reported health problems even at lower values of the magnetic field.
