رابطه رشد درآمد سرانه، اعتبارات دريافتي خانوار و نابرابري درآمدي، مورد مطالعه: استا‌ن‌هاي ايران

بعد از ركود جهاني در 2008، اغلب مقالات به بررسي رابطه غيرخطي بين بدهي و رشد اقتصادي پرداختند. طبق نظريات سنتي، سطوح متوسط افزايش بدهي، رفاه و رشد اقتصادي را بهبود مي بخشد، اما در سطوح بالا به رشد اقتصادي صدمه وارد مي‌كند. با توجه به پژوهش‌هاي اخير صورت گرفته، رابطه غيرخطي بدهي عمومي رشد براي ديگر اقلام بدهي نظير بدهي خانوارها و بدهي شركتي نيز متصور است. در مقاله حاضر، وجود رابطه غيرخطي بدهي خانوارهارشد درآمد سرانه در سطح منطقه‌اي شامل 31 استان و در دوره زماني 1394-1384 و  همچنين متفاوت بودن نقاط آستانه در استان‌ها در ارتباط با ناهمگني رابطه غيرخطي يادشده، بررسي شده است. باتوجه به نتايج به‌دست آمده از برآورد مدل، فرضيه رابطه U معكوس بين بدهيرشد و اثر نابرابري درآمدي بر ناهمگني اين رابطه با استفاده از داده‌هاي استان هاي ايران مورد تاييد قرار مي‌گيرد. استان‌هايي كه نابرابري درآمدي بالايي دارند حدآستانه بالاتري را تجربه كرده و سود بيشتري از ايجاد بدهي كسب خواهند كرد و استان هايي كه نابرابري درآمدي اندكي دارند، زودتر به نقطه چرخش اثر مي‌رسند، اما حساسيت رشد اقتصادي به تغيير بدهي در اين استان‌ها، بيشتر است.