مطالعه تطبيقي «مقياس معادل» خانوارهاي شهري ايران قبل و بعد از اجراي طرح هدفمندي يارانه‌ها

الگوي مخارج ميان خانوارها به دليل تفاوت در شرايط اقتصادي آن ها و اندازه و تركيب خانوارها، متفاوت است. بنابراين، تغييرات در قيمت هاي كالاها طي زمان، اثرات متفاوتي را بر خانوارها خواهد گذاشت. «مقياس معادل» شاخصي است كه امكان مقايسه هاي رفاهي و اندازه گيري هاي فقر و نابرابري را در ميان خانوارهاي ناهمگن با در نظر گرفتن خصوصيات جمعيتي خانوارها و صرفه هاي مقياس مصرفي در خانوار فراهم مي كند. هم چنين اجراي سياست هدفمندسازي يارانه‌ها در ايران كه باعث ايجاد تغييرات قيمتي قابل توجه در سال هاي اخير شده است، مقياس معادل خانوارهاي ايراني را تحت تاثير قرار داده است. در اين پژوهش با به كارگيري مقياس گذاري قيمتي و سيستم تقاضاي تقريباً ايده آل درجه دوم، مقياس معادل خانوارهاي شهري ايران با استفاده از داده هاي هزينه و درآمد خانوارهاي شهري براي سال هاي 1387 تا 1391 از روش رگرسيون هاي به ظاهر نامرتبط غيرخطي، مورد برآورد قرار گرفت و تغييرات هزينه ي نسبي هر كودك نسبت به يك بزرگسال در خانوار شهري اندازه گيري شد. نتايج دلالت بر آن دارد كه هزينه نسبي يك كودك در خانوار شهري براي سال هاي 1387، 1388 و 1389 معادل با 13 درصد هزينه يك بزرگسال است و تاثير هدفمندي يارانه ها بر مقياس معادل، منفي و معني دار است.