سير تحول سوررئاليسم در آثار زكريا تامر براساس مطالعه‌ي موردي سه مجوعه‌ي (صهيل الجواد الأبيض، ربيع في الرماد و الرعد)

سوررئاليسم مكتبي هنري ادبي است كه در اوايل قرن بيستم در فرانسه ظهور كرد و هدف داعيان آن رسيدن به «واقعيت برتر» بود. رؤيا، نگارش خودكار، ديوانگي، طنز، اروتيسم، امر شگفت و جادو، اشياي سوررئاليستي و تصادف عيني از وسايل عمل سوررئاليست‌هاست. زكريا تامر، داستان نويس معاصر سوري، از جمله نويسندگان عربي است كه مطالعه آثارش، نشان دهنده تأثير وي از چنين نگرشي در گزينش سوژه‌ها و فضاهاي داستاني‌ بوده است. مقاله حاضر با بررسي سه مجموعه نخستِ داستان‌هاي كوتاه تامر بر اساس اصول و مباني مكتب سوررئاليسم، سير تحول دهه آغازين نويسندگي او را از اين منظر بررسي و تحليل كرده است. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه زكريا تامر در مجموعه نخست خود (صهيل الجواد الأبيض) پايبندي بيشتري به سوررئاليسم فرانسوي دارد و اكثر داستان‌هايش در فضايي رؤياگونه و فراواقعي روايت مي شود. وي در مجموعه هاي دوم (ربيع في الرماد) و سوم (الرعد) به سمت بومي كردن اين نگرش پيش مي رود؛ بگونه‌اي كه باوجود كم رنگ شدن مؤلفه‌هاي سوررئاليستي در داستان ها، فضاي كلي آن ها همچنان سوررئاليستي است. نكته قابل توجه در اين روند، نزديك شدن تامر به نوعي سوررئاليسم اجتماعي است كه تضاد آشكار با جنبه فردگرايانه اين مكتب دارد.