شخصيت و شگرد‌ها‌ي شخصيت پردازي درنمايشنامه شهرزادِ توفيق حكيم

ساختار يك نمايشنامه و شخصيت‌هاي آن دو عنصر درهم تنيده‌اند كه با تغيير يكي، ديگري نيز تغيير مي‌كند. نقش شخصيت آن است كه ويژگي‌ها و امكانات ظاهري افراد كه توجيه كننده اعمال و تصميمات آنهاست وارد نمايشنامه كند. اين مهم به انجام نمي‌رسد مگر با كاربست شگرد‌هاي شخصيت‌پردازي. پژوهش حاضر برآن است تا با توجه به تعاريف شخصيت و اصول شخصيت‌پردازي از ديدگاه منتقدان ادبي، يكي از مهم‌ترين آثار نمايشي عرب با عنوان «شهرزاد» را با روش توصيفي ـ تحليلي مورد واكاوي قرار دهد. در اين راستا ابتدا به نام شناسي شخصيت‌ها مي‌پردازد و سپس شخصيت‌ها را در دو تقسيم بندي جداگانه تحليل مي‌كند و در پايان به شگرد‌هاي شخصيت‌پردازي توجه مي‌نمايد. شخصيت‌هاي اين نمايشنامه از نظر نام‌شناسي در دو دسته شمايلي و نمادين جاي مي‌گيرند و از نظر نوع و جنس، شخصيت‌ها در دو گروه كروي و مسطح درباره شگرد‌هاي شخصيت پردازي نيز توفيق حكيم از دو تكنيك نويسندگانه و نقشواره‌اي بهره برده كه هر يك از اين دو ترفند را به صورت صريح و ضمني به كاربرده است و در آن به كاربست ديالوگ، كنش و كشمكش را به عنوان عنصري جوهري پرداخته است.