quot;انسجام پيوندي quot; وجلوه هاي زيبايي آن درمقامه ساويّه quot;حريري quot; براساس نظريه هاليدي و حسن

«هاليدي و رقيه حسن» در سال 1976 نظريه انسجام متني را مطرح كردند. آن­ها انسجام را يك مفهوم معنايي مي دانند كه از طريق نشانه ­هاي انسجامي (عناصر دستوري، واژگاني و پيوندي) ميان اجزاء متن، ارتباط معنايي ايجاد مي­كند و ادات پيوندي يا ربط به‌عنوان يكي از مهم‌ترين ابزارهاي انسجامي كه عبارت است از: «وجود ارتباط معنايي و منطقي بين جمله‌هاي يك متن»، نقشي به‌ مراتب مهم­تر از عناصر واژگاني و دستوري دارد؛ چون اين ارتباط بر پايه منطق استوار است و خواننده بايد رابطه منطقي بين مطالب را تحليل نمايد تا پيوستگي معنايي و ارتباط بين جملات را دريافت كند. مقامات يكي از فنون نثر داستاني به شمار مي­آيد كه عده­اي ازجمله زكي مبارك معتقدند، مقامات به خاطر هنرنمايي ادبي نويسنده از انسجام لازم برخوردار نيست. در اين مقاله تلاش شده است تا با روش توصيفي_تحليلي يكي از عوامل انسجامي يعني، انسجام پيوندي با زير شاخه­هاي اضافي، سببي، تقابلي و زماني مورد بررسي قرار گيرد و تعيين نمايد كدام‌يك از اين زيرشاخه ­ها بيشترين بسامد را در مقامات حريري دارد. علاوه بر آن، تسلط نويسنده در بهره‌گيري از توانايي­هاي زبان و ايجاد نثري آهنگين چه تأثيري در زيبايي انسجام پيوندي متن گذاشته است؟ ازجمله نتايج مهم تحقيق اين است كه بسامد بالاي ارتباط پيوندي به ­ويژه اضافي و سببي در سراسر داستان مشهود است و رابطه زماني بعد از رابطه اضافي مانند زنجيره­اي، رويدادهاي داستان را كه اشاره به مرگ و جدايي دارد به هم متصل مي­كند، كاركرد ادوات پيوندي، علاوه بر جنبه زيباشناختي، انسجام‌بخشي معنايي در مقامه است.