نشانه‌شناسي زمان در نمايشنامه المهرج اثر محمد الماغوط

اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي به مطالعه تقابل و هم‌بستگي عنصر زمان در قالب لايه‌اي رمزگاني، با ديگر نظام‌هاي نشانه‌اي مي‌پردازد. هدف از انجام اين پژوهش كشف مهم‌ترين نشانه‌هاي زماني و چگونگي بازنمود آن‌ها، همچنين بررسي كاركرد ساير سطوح دلالي در تبيين و پيشبرد اين نوع نشانه‌‌ها مي‌باشد. يافته‌هاي تحقيق بيانگر آن است كه در نمايشنامه مهرج، زمان به عنوان يك زيررمزگان اجتماعي نقش بسيار مهمي را درشناسايي استعدادهاي نهفته متن، مفاهيم ثانويه و ايدئولوژي حاكم بر آن ايفا نموده و داراي ارتباطي تنگاتنگ و معنادار با لايه‌هاي دلالي ديگر مي‌باشد، از سويي زمان در آن لايه‌ها تاثيرگذار است ، از سوي ديگر شبكه گسترده‌اي از سطوح متني همچون مكان، شخصيت پردازي، كشمكش و كنش به شكل صريح و ضمني بر مفهوم زمان دلالت مي‌كند. همچنين در فضاي نمايش نوعي زمان غيرخطي و گسسته‌نما حاكم است كه در نتيجه آشفتگي جهان امروز، تناقض و قاعده گريزي هنجارهاي فرهنگي اجتماعي به وجود آمده است.