رويكرد سنت‌گراي مجله يغما به شعر معاصر

مجله ادبي يغما، در حوزه شعر، با هدف حفظ دستاوردهاي كهن و مبارزه با هرگونه بدعت و نوآوري فعاليت خود را آغاز كرد. اين درحالي است كه سال‌ها از حيات شعر نو گذشته بود و شاعران برجسته‌اي در شعر نيمايي ظهور كرده‌ بودند. مقاله حاضر، با بررسي مسائل نظري مطرح‌شده در زمينه شعر در اين مجله و تحليل آماري، محتوايي شكل و مضمون اشعار آن و مشخص‌كردن شاعراني كه در اين مجله به آنان بيش از ديگران توجه شده است، تلاش مي‌كند دريابد يغما چقدر در پي‌گيري خط‌مشي‌اي كه در اولين شماره‌اش براي خود در زمينه شعر ترسيم كرده، موفق عمل كرده است. آيا توانسته، بي‌اعتنا به جريان نوگرايي، راه سنت را در پيش گيرد يا اينكه از اين جريان تأثير پذيرفته است. نتايج اين پژوهش، كه با روش توصيفي‌ـ‌تحليلي و تحليل محتوا انجام گرفته است، نشان مي‌دهد با اينكه يغما در چاپ اشعار به‌سبك گذشته و همكاري با شاعران متعصب در اين زمينه، اهتمام فراوان داشته است و درصد زيادي از اشعار آن را غزل (33 درصد) و قصيده (25 درصد) و مضامين شعري كهن و اخوانيات تشكيل مي‌دهد، نتوانسته است به مطالبه مردمي كه در زمينه نوگرايي شكل ‌گرفته است بي‌توجه بماند؛ به‌گونه‌اي كه براي پاسخگويي به اين نياز روز، به نوآوري‌هاي محتاطانه دست مي‌زند و گاه به‌اقتضاي موقعيت، مجبور مي‌شود شاعران نوگرا را بستايد و حتي از آنان شعر منتشر كند. بااين‌حال، رعايت جانب كلاسيك‌ها، كه قاطبه مخاطبان يغما را تشكيل مي‌دهند، باعث مي‌شود اين كار هرگز در يغما به رويه تبديل نشود.