بررسي روانشناسي رفتار قهرمانان در شاهنامه

شاهنامۀ فردوسي از بسياري جهات اثري منحصر به فرد است و به سبك و سياقي نوشته شده است كه كمتر كتابي را ميتوان با اين اثر شگفت انگيز مقايسه كرد. اين اثر عظيم نخستين كتاب داستاني است كه در آن با دقت به عنصر شخصيت پرداخته شده است. با وجود نگارش اين متن در در دوره هاي برونگرايي و كلي نگري، اشخاص داستاني شاهنامه با جزئيات روحي و دروني به خواننده معرفي ميشوند و ميتوان بازتاب عناصر فرديّت و روحيات انساني را به صورت كاملاً مشخص و متمايزي در تمام شخصيّتها به ويژه قهرمانان داستان دريافت . فردوسي در توصيف شخصيّتهاي مهّم شاهنامه به گونه اي به تصويرپردازي پرداخته است كه با تحليل روان شناسانه ميتوان به لايه هاي پنهان رواني و شخصيّتي آنان دست يافت. اين امر ناشي از نگاه دقيق و توجّه ويژۀ شاعر و يا داستان پردازان آن، به سرشت و روان آدمي است. اشراف و دقّت نظر به شخصيّتهاي اثر و بيان عواطف، روحيات و رفتار اشخاص داستاني در اقوال، كردار و موقعيّتهاي داستان، باعث شكوه بيشتر شاهنامه شده است.