چندآوايي و چندزباني باختيني و جلوه‌هاي آن در رمان سنگ صبور

يكي از آموزه‌هاي نقد مدرن در تحليل متون ادبي، به‌ويژه رمان و داستان، مفهوم چندآوايي و چندزباني باختين است. چندآوايي و چندزباني به عنوان ظرفيت بالقوه متن، اين امكان را در اختيار خواننده قرار مي‌دهد تا رمان و داستان را از نظر ويژگي‌هاي چندآوايي و چندزباني واكاوي كند. در نوشتار حاضر، همت نگارندگان بر آن است تا يكي از رمان‌هاي مطرح معاصر، يعني سنگ صبور صادق چوبك را از نظر ويژگي‌هاي چندآوايي و چندزباني باختيني نقد و بررسي نمايند. براي نيل بدين منظور، چندآوايي و چندزباني باختيني و جلوه‌هاي مختلف آن، اعم ازنقيضه‌پردازي، بينامتنيت، هم‌آوايي اشخاص تاريخي‌ـ ادبي و... را همراه با مصاديق و نمونه‌هايي از رمان سنگ صبور تبيين مي‌كنيم و توضيح مي‌دهم تا به اين پرسش بنيادين پاسخ داده باشيم كه با تكيه بر چه شواهد و مصاديقي از رمان سنگ صبور مي‌توان اين رمان را واجد خصلت چندآوايي و چندزباني و نيز جلوه‌هاي مختلف آن دانست؟