تحليل و بررسي رمان عريان در برابر باد از احمد شاكري بر اساس الگوي كنشگراي گريماس

احمد شاكري در رمان «عريان در برابر باد» با نگرشي نو و اثرگذار در خلق شخصيت به‌ اتفاق‌هاي يك دهه پس از جنگ در منطقه كردستان مي‌پردازد. تنوع و تعدد شخصيت و بازشناسي نقش هر يك از آن‌ها در تدوين خط سير روايت اين رمان شايسته تأمّل و تحليل است. الگوي كنشگراي گريماس به‌ عنوان محمل تحليل اين روايت مي‌تواند، با نگرشي جامع و كامل، نقش هر يك از شخصيت‌هاي اين رمان را در الگويي دقيق پيرامون سه محور «ميل»، «انتقال» و «قدرت» به نمايش بگذارد. نتايج اين تحقيق، انطباق الگوي كنشگراي گريماس را در تبيين و تحليل شخصيت‌هاي اين رمان نشان مي‌دهد. در محور ميل، كنشگر اصلي در اين روايت، «يوسف» است. شيء ارزشي و هدف اصلي اين روايت، «تقويت نوع‌دوستي، ميهن‌پرستي، باورهاي ديني و ارزش‌هاي دفاع مقدس و شهادت» است. آنچه باعث مي‌شود يوسف تلاش كند تا به اين هدف نائل شود و او را به انجام اين هدف سوق ‌دهد، «عشق، وطن‌پرستي و حفظ ياد شهدا و خاطرات جان‌فشاني» آنان است. در اين ميان، يوسف به‌عنوان اولين كسي است كه از اين هدف سود مي‌برد و به آرزوي ديرينه‌اش (شهادت) دست مي‌يابد. اهالي كاني‌چا و افراد ديگري نيز در اين بخش سود مي‌برند و به ‌عنوان صاحب‌نفعان فرعي مدّ نظر هستند. ياريگران و همراهان در اين روايت، «ابو خضر، ملاّ ادريس و دلارام» و بازدارندگان روايت، «حزب كومله، تاروخ و منيژه» هستند.