اسطوره شاهان پيشدادي در متون تاريخي فارسي

«اسطوره‌زدايي» به معني تاريخي كردن و حقيقي جلوه دادن عناصر، پديده‌ها و شخصيّت‌هاي اسطوره‌اي است. عنوان اسطوره‌زدايي براي نخستين بار درباره تأويل متون ديني، به‌ويژه پيام مسيح مطرح شد. اسطوره‌زدايي را گاهي مي‌توان در معني دريافت باطن و مكنون نمادها ديد و برخي اوقات اسطوره‌زدايي به معني حذف داستان‌ها و حكايات اسطوره‌اي در متون ديني و غيرديني است و زماني به معني تاريخي جلوه دادن عناصر، پديده‌ها و شخصيّت‌هاي اسطوره‌اي است. آنچه در اين پژوهش به شيوه توصيفي‌ـ تحليلي مورد واكاوي و بررسي قرار مي‌گيرد، اسطوره‌ زدايي در معناي واقعي جلوه دادن پديده‌ها و شخصيّت‌هاي اسطوره‌اي است تا در نتيجه به اين پرسش پاسخ داده شود كه آيا در تاريخ، از شاهان و پهلوانان پيشدادي اسطوره‌زدايي شده است يانه. برآيند تحقيق حاكي از آن است كه با تأمّل در شخصيّت‌هاي اسطوره‌اي پيشداديان در متون تاريخي به نيكي مي‌توان دريافت كه نويسندگان اين گونه كتاب‌ها براي شخصيّت‌هاي اسطوره‌اي پيشداديان، زمان و مكان جغرافيايي و نسب و برخي از ويژگي‌هاي تاريخي و... قائل شده‌اند كه مغاير با برخي از خصوصيّات اسطوره‌اي آنهاست و از اين رهگذر، از آنها صبغه اسطوره‌اي را زدوده‌اند.