ضرورت تصحيح دوباره ديوان غياث و سبكشناسي شعر او

غياث‌الدين علي يزدي، متخلص به غياث، شاعر و نقاش مشهور سده‌هاي دهم و يازدهم هجري است كه به سبب طراحي بر روي پارچه‌هاي زربفت به نقشبند معروف بود. غياث افزون‌بر مهارت در هنر نقشبندي، در شاعري نيز توانا بود. ديوان او شامل مثنوي، قصيده، قطعه، رباعي، غزل است كه تاكنون فقط يك‌بار به اهتمام حسين مسرّت در سال 1393 تصحيح و منتشر شده است. اين جستار با بررسي اين چاپ، ضعف‌ها و نارسايي‌هاي آن را در چند بخش نشان خواهد داد: 1ـ روش تصحيح، نامشخص و نامستند، به‌گونه‌اي قياسي است؛ 2ـ بسياري از ابيات با تحريفات و تصحيفات ضبط شده است؛ به‌طوري‌كه با تأثير بر معناي متن اصلي، تاحدّ بسياري آن را دگرگون كرده است. افزون‌بر اين نكته‌ها، بايد به اشكالات مربوط‌به تعليقات، غلط‌هاي چاپي، بدخواني نسخه، ضبط ابيات به‌صورت نقطه‌چين نيز اشاره كرد. تصحيح مسرّت از ديوان غياث اشكالاتي دارد؛ به همين سبب اين مقاله مي‌كوشد با اشاره به برخي از آنها، ضرورت تصحيح دوباره ديوان را بررسي كند. عناصر سبكي شعر غياث نيز در اين جستار، از منظر آشنايي‌زدايي و هنجارگريزي تحليل مي‌شود. مهم‌ترين جلوه‌هاي هنجارگريزي در شعر غياث در زمينه‌هاي نحوي و زماني، آركائيسم، مشاهده مي‌شود. در اين گفتار سعي شده است تا با يادآوري اين بخش از هنجارگريزي، قسمتي از كاركردهاي زيبايي‌آفريني در شعر غياث بررسي و تحليل شود.