يك نسخه منقح مفقود از حافظ

سال‌ها پيش، باستاني پاريزي در دو شماره از شماره‌‌هاي حافظ ‌‌شناسي (شماره هشتم و نهم)، يكي از فاضلان حافظ‌‌ شناس به نام مجدزاده صهبا را همراه با اثر او در باب حافظ (سخني چند در باب احوال و اشعار حافظ) معرفي كرد. ارزش اثر و صاحب آن و فضل تقدم اين هر دو، در محافل حافظ ‌‌پژوهي ناديده گرفته ‌‌شده‌‌ است. مجدزاده صهبا پسر مجدالدين كرماني از بزرگان دوره مشروطه است. او نسخه‌‌اي از ديوان حافظ داشت كه در اثر نامبرده از آن نسخه بهره برده ‌‌است. اين نسخه به بيان خودِ مجدزاده صهبا و تأييد بزرگاني مانند باستاني پاريزي، عباس اقبال، قاسم غني و رئيس وقت باستان‌‌شناسي اصفهان، نسخه‌‌اي منحصر‌به‌فرد بوده است. اين نسخه ابيات و ضبط‌هايي داشته كه در بسياري از نسخه‌ها و چاپ‌هاي موجود از ديوان حافظ نبوده است و نيست. متأسفانه سرنوشت كنوني اين نسخه مشخص نيست؛ اما نشانه‌‌هايي از اين نسخه در اثر مجدزاده (درباره حافظ) باقي مانده ‌‌است كه قاسم غني به يك مورد آن اشاره كرده ‌‌است. موارد ديگري از اين ابياتِ باقي‌‌مانده نيز در دست است كه گاهي، ويژه و منحصر‌به‌فرد و هم‌‌خوان با سبك و انديشه حافظ است. با بررسي برخي از وجوه ثبت‌شده در اين اثر، كه توجه نگارنده اين گفتار بر آن بوده است، و با تطابق آنها با نسخه‌هاي مشهور ديگر و دلايل سبكي ـ فكري حافظ، سودمندي همين ابيات اندكِ باقي‌‌مانده از اين نسخه مفقود دريافته مي‌شود.