بررسي سبكي و محتوايي نسخه خطي ديوان شكيباي كرماني شاعر قرن دوازدهم

شكيباي كرماني يكي از شاعران خوش قريحه اما گمنام قرن دوازدهم است. نسخه خطي منحصر به فرد ديوان اين شاعر با شماره 3892 در كتابخانه مركزي دانشگاه تهران موجود است. ديوان شامل غزليات، قصايد، قطعات ، رباعيات و يك مستزاد است. از جمله ويژگي هاي شعري شكيبا در اين ديوان مواردي مانند تصويرسازي زنده، بكارگيري صنايع ادبي استادانه، تلاش در آفرينش واژه هاي خوش آوا، گويا و تاثيرگذار، انتخاب اوزان خاص و متناسب با مفهوم مورد نظر در اشعار، بكارگيري رديف هاي فعلي طولاني و گاهي نيز پرسشي كه غناي شعر و كمال مفهوم قافيه را در پي دارد و نيز استفاده به موقع و شاعرانه از صنايع ادبي در حوزه بديع لفظي و معنوي است. روش كار در اين مقاله بررسي سبكي و محتوايي ديوان شاعر از سه منظر فكري، زباني و ادبي با هدف دستيابي به ميزان موفقيت سراينده به عنوان يكي از شاعران دوره بازگشت در پيروي از شاعران سبكهاي شعري پيش از خود بوده است. در نتيجه ميتوان وانمندي شكيبا را به عنوان يكي از سرايندگان خوش قريحه دوره بازگشت در پيروي از شاعران سبكهاي پيش از خود و موفقيت وي در انعكاس ساختار فكري، زباني و ادبي آنها در اشعار خود مورد تاييد قرار داد.