بررسي تطبيقي هويت در اشعار محمود درويش و سهراب سپهري با تكيه بر دو سروده‌ي سجل انا عربي و اهل كاشانم

هويت انسان محصول عوامل متفاوتي است كه به شناخت از خود و جايگاهش در محيط اجتماعي باز‌ مي‌گردد. كيستي، مقوله‌اي است كه از ابتداي خلقت با انسان همراه بوده است. ادبيات، بويژه شعر به عنوان يكي ‌از اثر‌گذارترين عناصر در شناسايي عنصر هويت شعرا و نويسندگان، نقش اساسي را ايفا كرده است. اين مقاله در حوزه ادبيات تطبيقي به مقايسه دو قصيده سجل انا عربي از محمود درويش و اهل كاشانم از سهراب سپهري مي‌پردازد و با هدف دست‌ يابي به مفهوم هويت و نكات اشتراك و تمايز عنصر هويت در بين اين دو قصيده، به رشته تحرير درآمده است. اين پژوهش، با روش توصيفي تحليلي و بر پايه مكتب آمريكايي، بر آن است، پس از نگاهي به زندگي سهراب سپهري و محمود درويش، به تبيين مفهوم هويت در دو قصيده معروف از اين دو شاعر بپردازد، سپس به نكات تشابه و تمايز اين دو قصيده، از منظر هويت پرداخته مي‌شود؛ نيز ضمن تحليل فضاي اجتماعي و سياسي دو كشور ايران و فلسطين، به تاثير محيط جغرافيايي و سياسي در تبيين رويكرد هويت، در كليت اين قصايد پرداخته مي‌شود. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه فضاي اجتماعي و سياسي در بروز عنصر هويت در بين اين دو شاعر، نقش اساسي دارد و سپهري ابعاد هويتي را با مفاهيم مختلفي نظير عرفان، اخلاق و... در هم آميخته، ليكن محمود درويش بر عنصر قوميتي و زباني تاكيد داشته است.