مطالعه راوي نامعتبر در رمان دختري در قطار اثر پائولا هاوكينز

در روايت‌شناسي، راوي نقش مهمي در باورپذيري و جلب اعتماد مخاطب دارد. جستار حاضر با تكيه بر نظريه شلوميت ريمون كنان، رمان «دختري در قطار» اثر پائولا هاوكينز(۱۹۲۷) را از منظر قابل اعتماد نبودن راوي مورد بحث و بررسي قرار مي‌دهد. بر اساس اين نظريه، دلايل اصلي و بنيادي بي‌اعتباري گفته‌هاي راوي در يك روايت دانش محدود راوي، مداخله شخصي وي در داستان، و معيارهاي ارزشي متناقض او در طول روايت مي‌باشد. راوي «دختري در قطار» به دليل ضعف حافظه، درگيري‌هاي شخصي با شخصيت‌هاي داستان، و ارزش گذاري پيچيده و اغلب متناقض پيرامون داستان، روايت جانبدارانه‌اي از وقايع داستان دارد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه روايت راوي «دختري در قطار» مغاير با رخدادهاي جهان واقعي داستان است طوري كه نمي‌توان در صحت و سقم گفته‌هاي راوي شك نكرد.