استعاره‌هاي مفهومي در طبقه بندي جديد در رمان‌هاي علي محمد افغاني و كازوئو ايشي گورو

زبان‌شناسان استعاره‌ها را يكي از ابزار شكل‌دهنده ساختار شناختي انسان مي‌دانند كه در نحوه درك انسان از واقعيت و شيوه مفهوم سازي نقش مهمي را بر عهده دارند. بررسي استعاره مفهومي بر طبق طبقه بندي ليكاف و جانسون در طبقات استعاره‌هاي جهتي، هستي شناختي و ساختاري موجب دشواري‌هايي مي‌شود، زيرا مواقعي وجود دارد كه يك اسم نگاشت هم در طبقه استعاره‌هاي ساختاري و هم در طبقه استعاره‌هاي هستي شناختي واقع مي‌شود. اين مسأله نگارنده مقاله را بر آن داشت تا با استناد به مقاله تحليل استعاره‌هاي مفهومي در طبقه بندي جديد با تأكيد بر نمونه‌هايي از زبان فارسي و اسپانيايي و بررسي شواهدي از رمان‌هاي افغاني و ايشي گورو(برنده جايزه نوبل ادبي، 2017)، اسم نگاشت‌ها را در يك طبقه بندي جديد قرار دهد. در اين پژوهش تغييراتي در طبقه بندي استعاره‌هاي مفهومي صورت گرفت در قالب اين طبقه‌بندي شواهد در سه طبقه ديگر عيني به ذهني، ذهني به ذهني و عيني به عيني معرفي شده‌اند.