بازتاب حماسۀ ملي بر شاهدنامه الهامي كرمانشاهي

شاهنامۀ فردوسي همواره به صورت يك جريان فرخندۀ فرهنگي و ادبي تا به امروز ادامه و استمرار داشته و به عنوان يك منبع ارزشمند از عناصر اسطورهاي و حماسي ايران، بر آثار حماسي پس از خود، بويژه منظومه هاي مذهبي تاثير فراوان گذاشته است. در دورۀ قاجار به دليل نهضت بازگشت ادبي و وقوع انقلاب مشروطه و تحوّلات آن، منظومه هاي حماسي فراواني با موضوع عاشورا سروده شده. يكي از منظومه هاي حماسي-مذهبي مهمّ اين عصر، شاهدنامۀ الهامي كرمانشاهي است كه با تقليد از حماسۀ ملّي ايران به شرح وقايع كربلا پرداخته است. در پژوهش حاضر، كيفيّت بازتاب حماسۀ ملي ايران در شاهدنامه، بررسي وميزان تاثير پذيري اين منظومه از ديدگاه زباني، بياني، ادبي و فكري و وجوه شباهت و ميزان تقليد و ابتكار گويندۀ آن به شيوۀ كتابخانه اي، بر اساس فن تحليل و توصيف محتوا معرفي مي گردد. هدف از اين جستار، معرفي يكي از منظومه هاي حماسي مذهبي است كه از جنبۀ لحن و بيان، بيشترين تاثير را از شاهنامه پذيرفته است. حاصل دستاوردهاي پژوهش، بيان كيفيّت بازتاب عناصر حماسي شاهنامه، ازجمله: اغراق ومبالغه، خرق عادت، پيشگويي ومفاخرۀ قهرمانان در ميدان نبرد است كه شاهدنامه الهامي يكي از موفّقترين منظومه هاي مذهبي در بيان اين ويژگي هاست.