تبيين و بررسي مفهوم تاب‌آوري اجتماعي و ارزيابي تحليلي شاخص‌‌هاي اندازه‌گيري آن

Explaining the Concept of Social Resilience and Analyzing its Measurement Indicators

در سال‌‌هاي اخير به‌ خصوص بعد از ايجاد بحران مالي 2008، مخاطرات و تغييرات ايجاد شده در حوزه اقتصادي بر ساير حوزه‌‌ها مثل حوزه سياسي، زيست محيطي و مخصوصاً حوزه اجتماعي اثرگذار بوده و بر ميزان آسيب‌‌ها و بحران‌‌هاي اجتماعي افزوده است. بر همين مبنا مباحث مربوط به مقاوم‌سازي و تاب‌آوري اجتماعي در كنار ساير نظريه‌‌ها مطرح و در مبادي نظريه و آكادميك از جايگاه مهمي ‌برخوردار گشته است. در واقع بحث تاب‌آوري اجتماعي ‌مي‌گويد زماني يك سيستم اجتماعي تاب‌آور است كه بتواند مخاطرات موقت يا دائم را جذب كرده و خود را با شرايط به‌ سرعت در حال تغيير، انطباق دهد؛ بدون از دست دادن كاركرد خود. در اين مقاله سعي شده است به‌روش كتابخانه‌اي مروري بر كتب و مقالات معتبر علمي ‌كه در سال‌‌هاي اخير در اين حوزه منتشر شده‌اند، داشته و تعاريف تاب‌آوري اجتماعي و شاخص‌‌هاي اندازه‌گيري اين مفهوم معرفي گردد. آگاهي از مباحث، تلاش و تجارب كشور‌هاي ديگر در اين حوزه ‌مي‌تواند در سياست‌گذاري‌‌ها، برنامه‌ريزي‌‌ها و حتي اقدامات اجرايي و ارزيابي آن‌ها مفيد و موثر واقع شود.

In recent years, especially after the financial crisis of 2008, the dangers and changes in the economic field have affected other areas, such as the political, environmental, and especially social spheres, and have increased the magnitude of the damage and social crisis. On this basis, discussions on social strengthening and resilience have been proposed alongside the other theories and ideas; and they have been met important positions in theoretical and academic principles. In fact, the social resilience debate says that once a social system is able to absorb temporary or permanent risks and can adapt itself to rapidly changing circumstances, it is resilient. This paper, based on documentary method tries to review the valid scientific papers and books, published in recent years, in order to introduce the definitions of social resilience and the indicators for measuring this concept. Awareness of the discussions, experiences and efforts of other countries in this field and also evaluation of them can be useful and effective in policy-making, planning, and even administrative actions.