ررسي تبادل بينافرهنگي ايراني-ارمني-عربي و نقش ترجمه

در اين مقاله برآنيم تا با استفاده از روش پيكره بنياد، به بررسي روش هاي مورد استفاده دو مترجم عرب، ابراهيم الشواربي و عمر شبلي، در ترجمه استعاره هاي ديوان حافظ بپردازيم و تأثير روش هاي به كار گرفته شده در ترجمه استعاره ها را، بر بازنمايي هويت فرهنگي نشان دهيم. بدين منظور استعاره‌هاي 50 غزل ابتدايي ديوان حافظ، با توجه به آراء كهن مشخص مي‌شود و پس از تبيين روش ترجمه استعاره طبق نظريه نيومارك، با استفاده از نظريه ليكاف و جانسون، تأثير ترجمه استعاره‌ها بر بازنمايي هويت فرهنگي حافظ مورد تحليل و بررسي قرار مي‌گيرد. نتايج نشان مي‌دهد كه مترجمان عرب زبان، هرچند سعي بر ارائه ترجمه درست و عدم حذف عبارات غزل‌هاي حافظ داشته‌اند ولي در خصوص ترجمه استعاره‌ها كه وابسته به مفاهيم فرهنگي اين شاعر است توفيق زيادي نيافته‌اند.