اثربخشي يك برنامه تمريني هشت هفته‌اي بر ثبات ناحيه كمريلگني زنان مبتلا به ناهنجاري لوردوز افزايش‌يافته كمري

زمينه و هدف در حال حاضر تجويز تمرين از روش‌هاي رايج اصلاح ناهنجاري لوردوز افزايش‌يافته كمري است. با‌اين‌وجود، علي‌رغم بروز اختلال در ثبات ناحيه كمري‌لگني افراد مبتلا به لوردوز افزايش‌يافته، به اين مسئله در تمرينات تجويزشده كم‌تر توجه شده است. هدف از انجام تحقيق حاضر، بررسي ميزان اثربخشي يك برنامه تمريني هشت‌‌هفته‌اي مشتمل بر تمرينات كششي، مقاومتي با تأكيد بر استقامت و ثباتي بر ميزان ثبات ناحيه كمريلگني زنان مبتلا به ناهنجاري لوردوز افزايش‌يافته كمري بود. روش بررسي تعداد 30 زن 18 الي 25 سال داراي لوردوز كمري بزرگ‌تر يا مساوي 54 درجه، به‌صورت هدفمند انتخاب و سپس به‌طور تصادفي به دو گروه 15 نفره تجربي و كنترل تقسيم شدند. آنگاه آزمودني‌هاي گروه تجربي، به مدت هشت هفته به انجام برنامه تمريني پرداختند. ميزان ثبات ناحيه كمريلگني افراد در پيش و پس‌آزمون توسط آزمون‌هاي ثباتي مك گيل اندازه‌گيري شد. اطلاعات به‌دست‌آمده از تحقيق با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها نتايج نشان داد كه شاخص ثبات ناحيه كمريلگني افراد گروه تجربي پس از شركت در برنامه تمريني، به‌طور معناداري بهبود يافت (0.001=p) و ميزان اثربخشي برنامه تمريني در اين بهبود، بر اساس شاخص استاندارد ديكوهن مطلوب بود (اندازه اثر برابر با 3.16). نتيجه‌گيري به‌نظر مي‌رسد افراد داراي لوردوز كمري افزايش‌يافته داراي اختلال در ثبات ناحيه كمريلگني هستند و نتايج نشان داد كه با ارائه‌ي يك برنامه تمريني هدفمند مي‌توان اثربخشي مطلوبي را در افزايش اين ثبات مشاهده نمود. لذا استفاده از اين برنامه تمريني در افراد مبتلاي مشابه با تحقيق حاضر توصيه مي‌شود.