شناسايي و اولويت بندي گروه هاي موثر در نهادينه كردن ورزش همگاني در ايران

هدف تحقيق حاضر شناسايي و اولويت‌بندي گروه‌هاي مؤثر در نهادينه كردن ورزش همگاني در ايران بود. روش تحقيق آميخته اكتشافي بود كه در دو مرحله كيفي و كمي انجام گرفت. جامعه آماري تحقيق در مرحله كيفي كليه افراد صاحب‌نظر در ارتباط با موضوع ورزش همگاني و نهادينه كردن بود كه تا رسيدن به نقطه اشباع نظري افراد براي انجام مصاحبه به روش‌ نمونه‌گيري هدفمند قضاوتي و گلوله‌ برفي انتخاب شدند (15 نفر). در بخش كمي جامعه آماري متشكل از مديران و كارشناسان مسئول ورزش همگاني بودند كه به روش نمونه‌گيري تمام شمار افراد به‌عنوان نمونه انتخاب شدند (306 نفر). در مرحله كيفي ابزار تحقيق مصاحبه نيمه ساختارمند و در مرحله كمي پرسشنامه بود. روايي مصاحبه و پرسشنامه با استفاده ازنظر اساتيد و متخصصين (10 نفر) بررسي شد و پايايي مصاحبه‌ها از طريق باز آزمون 0.83 و پايايي پرسشنامه از طريق آزمون ضريب آلفاي كرونباخ 0.91 محاسبه گرديد. در مرحله كيفي تحقيق از كدگذاري باز، محوري و گزينشي براي تحليل و دسته‌بندي داده‌ها استفاده گرديد. در مرحله كمي تحقيق نيز از آزمون كلموگروف اسميرنف و تحليل عاملي تأييدي مرتبه اول براي اولويت‌بندي گروه‌هاي مؤثر در نهادينه كردن ورزش همگاني در ايران استفاده گرديد. نتايج تحقيق مرحله اول و دوم نشان داد هفت گروه به ترتيب اولويت شامل مدرسه، رسانه‌هاي جمعي، گروه‌هاي مرجع، خانواده، دولت، نهادهاي مذهبي و دوستان و همسالان، در نهادينه كردن ورزش همگاني در ايران مؤثر بودند.