تأثير يادگيري استراتژيك بر عملكرد سازماني با نقش ميانجي چابكي استراتژيك (مطالعه موردي: ادارات ورزش و جوانان استان همدان و كرمانشاه)

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر يادگيري استراتژيك بر عملكرد سازماني با توجه به نقش ميانجي چابكي استراتژيك در ادارههاي ورزش و جوانان مي‌باشد. تحقيق حاضر، توصيفي – پيمايشي و از نظر هدف، كاربردي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش را همه كارشناسان، كارمندان و مديران اداره‌هاي ورزش و جوانان استان‌هاي همدان و كرمانشاه در سال 1396 تشكيل داده‌اند (410=N)، كه از طريق نمونه گيري تصادفي طبقه‌اي متناسب با حجم، تعداد 202 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسش‌نامه استاندارد يادگيري استراتژيك تسينگ (2011)، پرسش‌نامه چابكي استراتژيك سامر (2011)، پرسش‌نامه عملكرد سازماني هرسي و گلد اسميت (2003)، بود. روايي صوري پرسش‌نامه‌ها با استفاده از نظر 10 نفر از متخصصان و اساتيد مديريت ورزشي و روايي سازه با استفاده از تحليل عامل تأييدي بررسي و تأييد شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل معادلات ساختاري و تحليل مسير با استفاده از نرم افزار LISREL8/8 استفاده گرديد. نتايج معادلات ساختاري نشان داد كه بيشترين ميزان اثر مربوط به رابطه بين يادگيري استراتژيك و چابكي استراتژيك كاركنان بود. يادگيري استراتژيك نيز تأثير نسبتا بالايي بر عملكرد سازماني داشت، چابكي استراتژيك نيز با شدت متوسطي بر عملكرد سازماني مؤثر بود. همچنين يادگيري استراتژيك از طريق چابكي استراتژيك اثر چشمگيري بر عملكرد سازماني مي‌گذارد كه از مقدار اثر مستقيم آن بيشتر مي‌باشد. پيشنهاد مي‌شود مديران سطوح مختلف ادارات ورزش و جوانان، با تهيه برنامه جامع استراتژيك و گردآوري دانش جديد، به منظور گسترش يادگيري استراتژيك، سرعت عكس‌العمل در مقابل تغييرات محيطي سازمان و افزايش چابكي استراتژيك را براي كاركنان خود مهيا سازند.