تاثير نوع دوستي بر قابليت يادگيري سازماني ادراك شده با نقش ميانجي تعارض ارتباطي ادارات ورزش و جوانان استان هاي گيلان و مازندران

هدف از اين پژوهش، بررسي تاثير نوع دوستي بر قابليت يادگيري سازماني ادارك شده با نقش ميانجي تعارض ارتباطي در اداره كل ورزش و جوانان استان هاي گيلان و مازندران مي باشد. روش تحقيق توصيفي-همبستگي و جامعه آماري كليه كاركنان ادارات و سازمان هاي ورزش و جوانان استان گيلان و مازندران، از پرسش نامه هاي جمع آوري شده از طريق نمونه گيري تصادفي ساده، 218 نمونه انتخاب گرديد. تحليل مسير نشان مي دهد نوع دوستي بر قابليت يادگيري سازماني ادراك شده در ادارات ورزش دو استان تاثير معني داري دارد، بين نوع دوستي و تعارض ارتباطي در ادارات ورزش دو استان رابطه معني داري وجود دارد، همچنين تعارض ارتباطي اثر منفي بر قابليت يادگيري سازماني ادراك شده در ادارات ورزش دو استان دارد و در نهايت تعارض ارتباطي نقش ميانجي در نوع دوستي و قابليت يادگيري سازماني ادراك شده در ادارات ورزش دو استان دارد. مسئولان و سياست گذاران بايد توجه خاصي به گسترش نوع دوستي، افزايش قابليت هاي يادگيري ادراك شده سازماني و تقويت روحيه تيمي در سازمان ها داشته باشند تا بر مساله تعارض مسلط شده و همدلي و كارايي را بين كاركنان بيشتر كنند.