تأثير توانمندسازي روانشناختي و سرمايه روانشناختي بر آمادگي فردي براي تغيير كاركنان وزارت ورزش و جوانان

هدف پژوهش، مطالعه تأثير توانمندسازي روانشناختي و سرمايه روانشناختي بر آمادگي فردي براي تغيير كاركنان وزارت ورزش و جوانان بود. جامعه آماري شامل كليه كاركنان وزارت ورزش و جوانان (n=850) بود كه بر اساس فرمول كوكران، 265 نفر به شيوه انتخاب تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها، از پرسش‌‌نامه‌هاي توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر و ميشرا (1995)، سرمايه روانشناختي لوتانز (2007) و آمادگي فردي براي تغيير دونهام و همكاران (1989) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها و شناسايي اثرات متغيرهاي تحقيق، مدل‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار ليزرل استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه توانمندسازي روانشناختي داراي اثري مثبت و معني‌دار بر آمادگي فردي براي تغيير مي‌باشد (β=0.41, t=7.69). سرمايه روانشناختي نيز اثري مثبت و معني‌دار بر آمادگي فردي تغيير دارد (β=0.86, t=11.01). اثر توانمندسازي روانشناختي بر سرمايه روانشناختي نيز مثبت و معني‌دار بود (β=0.79, t=10.22). در نهايت اثر مثبت توانمندسازي روانشناختي بر آمادگي فردي براي تغيير با نقش ميانجي سرمايه روانشناختي تأييد گرديد (β=0.68, t=8.71). مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه توسعه توانمندسازي روانشناختي و سرمايه روانشناختي مي‌توانند نقش مهمي در آمادگي كاركنان براي پذيرش تغييرات ايفا نمايند.