بررسي ارتباط سبك زندگي مادران باردار با شاخص هاي رشد جسماني نوزادان پس از تولد

شاخص هاي رشدي نوزادان از موارد مهم در ارزيابي و مراقبت هاي دوران بارداري است كه تأثير بسزايي در زندگي پس از تولد متولدين دارد. ازاين رو، شناخت عوامل مرتبط با آن امري مهم و ضروري است. ازاين رو پژوهش حاضر با هدف، بررسي ارتباط سبك زندگي مادران باردار بر شاخص هاي رشد جسماني نوزادان پس از تولد انجام گرفت. اين پژوهش همبستگي توصيفي – مقايسه اي بر روي 412 زن باردار (با ميانگين سني 5/6±28/1 سال) مراجعه كننده به بيمارستان مهديه‌ تهران به صورت مقطعي و ميداني انجام گرفت. افراد به روش در دسترس انتخاب شدند. گردآوري داده ها با استفاده از پرسشنامه‌ سبك زندگي (LSQ) و اطلاعات مربوط به شاخص هاي رشدي نوزادان از پرونده‌ پزشكي موجود در بيمارستان مهديه‌ تهران استخراج و ثبت شد. سپس شاخ صهاي رشدي با نورم استاندارد NCHS مقايسه شد. آزمون آماري t مستقل و تك نمونه و همبستگي پيرسون به منظور تحليل داده ها استفاده شد. براساس نتايج پژوهش، كيفيت سبك زندگي زنان باردار مورد مطالعه، در حد متوسطي گزارش شد. همچنين مقايسه‌ شاخص هاي وزن، قد تفاوت معناداري را در مقطعي از بازه هاي زماني پس از تولد در مقايسه با هنجار NCHS نشان داد (P≤0.05). كه نشان از پايين تر بودن اين هنجار در نوزادان ايراني در قياس با هنجار جهاني است. از طرف ديگر، دور سر نوزادان تفاوت معناداري را نشان نداد (P=0.18). با توجه به يافته هاي پژوهش در خصوص سبك زندگي و فعاليت بدني متوسط در زنان باردار، احتمالاً توصيه‌ مادران به انجام فعاليت بدني بيشتر و بهبود كيفيت تغذيه‌ آنها بتواند سبك زندگي آنها را ارتقا دهد و از اين طريق بتوان شاخص هاي رشدي نوزادان را بهبود بخشيد.