تأثير تركيب دو شيوۀ تمريني مشاهده و سايه‌زني بر يادگيري مهارت پرتاب دارت

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير تركيب دو شيوۀ تمريني مشاهده و سايه‌زني بر يادگيري مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدين‌منظور 60 دانش‌آموز دختر دبيرستاني داوطلب (1917 سال)، انتخاب شدند و بعد از اجراي پيش‌آزمون به‌طور تصادفي در پنج گروه مشاهده‌اي، سايه‌زني، فيزيكي، تركيبي (مشاهده ـ سايه‌زني) و كنترل قرار گرفتند. گروه‌هاي تمريني در مرحلۀ اكتساب، مهارت پرتاب دارت را براساس دستورالعمل ويژۀ هر گروه 60 مرتبه تمرين كردند. ده دقيقه پس از مرحلۀ اكتساب، آزمون يادداري/انتقال فوري اجرا شد و پس از 24 ساعت بي‌تمريني آزمون يادداري/ انتقال تأخيري انجام گرفت. آزمون تحليل واريانس با اندازه‌هاي تكراري (سطح معناداري 0.05) نشان مي‌دهد گروه‌ها به‌طور معناداري عملكرد بهتري در مقايسه با گروه كنترل دارند (0.05 P). همچنين گروه فيزيكي و گروه تركيبي در مقايسه با گروه‌هاي مشاهده و سايه‌زني به‌طور معناداري عملكرد بهتري دارند (0.05 P). ميزان يادگيري گروه تركيبي برابر با تمرين فيزيكي است (0.05 P). به‌طور كلي، نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد با تركيب مشاهده و سايه‌زني، يادگيري برابر با تمرين فيزيكي رخ مي‌دهد. اين يافته‌ها پيشنهاد مي‌دهد با توجه به اينكه اين شيوۀ تمريني، در هر زمان و هر مكان و با حداقل امكانات قابل اجراست، مي‌تواند زمان و هزينه‌هاي آموزشي را كاهش دهد و حتي در شرايطي خاص جايگزين تمرين فيزيكي شود.