مقايسه تأثير استرس محدوديت حركتي بر يادگيري و حافظه فضايي رت‌هاي نر پير و جوان

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير استرس محدوديت حركتي بر يادگيري و حافظه­ فضايي رت هاي نر پير و جوان بود. تعداد 24 رت نر نژاد ويستار از پژوهشكده رويان اصفهان در دو گروه سني سه‌ماهه (جوان) و 12 ماهه (پير) انتخاب شدند و براساس وزن در چهار گروه شش‌تايي تقسيم شدند. پس از يك هفته سازگاري با محيط لانه و تردميل، هر گروه با توجه به برنامه­ خاص خود شامل، گروه استرس محدوديت حركتي (روزي دو ساعت به‌مدت هفت روز) و گروه كنترل به تمرين پرداختند. براي اندازه­گيري ميزان يادگيري و حافظه فضايي از آزمون مازآبي موريس استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده ها با استفاده از تحليل واريانس دوطرفه انجام شد. نتايج نشان داد كه استرس محدوديت حركتي، يادگيري رت هاي پير و جوان را تخريب مي‌كند؛ اما بر حافظه فضايي آن‌ها اثر معناداري برجاي نمي‌گذارد؛ به‌طوري‌كه يادگيري رت هاي جوان دراثر استرس در مقايسه با رت هاي پير كمتر تخريب مي‌شود. نتايج حاصل از پژوهش به تأثير منفي استرس محدوديت حركتي به‌ويژه در يادگيري اشاره دارد.