رستاخيز عرفاني ‌انواع‌ نادر صوت‌ در غزليات ‌شمس

غزليات شمس پيوندخروش ناخودآگاه دروني شاعر و آواهاي طبيعي نظام هستي است، اين دو در تطبيق با فضاي عرفاني ومعناييمتن شاعرانه به سبكي موسيقيايي احضار مي‌شوند،مولانا بي‌هيچ انتخاب گزينشي يا تحميلي برمتن، مفاهيم عرفاني را در بستر جويباري غزل مي‌نشاند و در اين راستا به جلوه‌هاي طبيعي و شاعرانۀ صوت روي مي‌آورد،رويكرد دروني و جوششي مولانا به اصوات، مجموعه‌اي از حرف‌آهنگ‌ها، واژه‌آهنگ‌ها، متن‌آهنگ‌ها و صدامعناهارا در حريم غزليات شمس‌فراهم آورده‌است،اين اصوات داراي مصاديق متعددي‌است‌و در اين‌ جستار با عناوين:اصوات شاعرانه، اصوات قرردادي، اصوات موكد، اصوات ممتد، اصوات وابسته و اصوات نواختي نامگذاري شده وكيفيت ديگر انواع شناخته شدۀ صوت و صوت‌آفريني در غزليات شمس، ازجمله:نام‌آوا، صدامعنا، نغمۀ‌حروف، تكرار، تجنيس‌و،،،تحليل شده‌است،در غزليات شمس منشااصوات، حركت است و اين‌دو، كفه‌ها يك ترازو هستند،دراين جستار مهمترين عناصرايجاد حركت كه به خلق ابزارهاي صوت‌آفريني منجر مي‌شود، برشمرده شده است،رابطۀ صدا و حركت و مقاصد ثانويۀ اصوات در غزليات شمس، ديگر محورهاي اين پژوهش هستند،