آثار يك دوره تمرين هوازي و مصرف خوراكي استويا بر شاخص‌هاي گليسميك، مقاومت به انسولين و عملكرد سلول‌هاي بتاي موش‌هاي صحرايي ديابتي

هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي اثر تمرين هوازي و مصرف عصاره استويا بر شاخص‌هاي گليسميك، مقاومت به انسولين و عملكرد سلول‌هاي بتاي موش‌هاي صحرايي ديابتي بود. در اين مطالعه، 28 ﺳﺮ موش صحرايي ﻧﺮ ﻧﮋاد وﻳﺴﺘﺎر ﺑﺎ ميانگين وزني 15.8± 188.86 ﮔﺮم به‌ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ به چهار گروه (ﻛﻨﺘﺮل دﻳﺎﺑﺘﻲ، دﻳﺎﺑﺘﻲ ﺗﻤﺮﻳﻦ، ديابتي عصاره و ديابتي تمرين همراه با مصرف استويا) تقسيم شدند. ﺗﻤﺮﻳنات هوازي ﺷﺎﻣﻞ دويدن روي نوار گردان، پنج روز در ﻫﻔﺘﻪ به‌مدت شش ﻫﻔﺘﻪ بود و دريافت عصاره نيز براي همين مدت ادامه يافت. در پايان مداخله ﺳﻄﻮح ﮔﻠﻮﻛﺰ، اﻧﺴﻮﻟﻴﻦ سرم براي سنجش شاخصHOMAIR  و HOMAβ اﻧﺪازه‌ﮔﻴﺮي شد. نتايج نشان داد كه برنامه تمريني هوازي و دريافت عصاره استويا سبب كاهش معنادار سطوح گلوكز و افزايش معنادار HOMAβ درگروه‌هاي تجربي نسبت به گروه كنترل ديابتي شد (0.05 P ). سطوح مقاومت به انسولين، در گروه‌هاي تجربي پايين‌تر از گروه ديابتي بود؛ اما اين تفاوت به‌لحاظ آماري معنادار نبود(P 0.05)؛ بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت ﮐﻪ تمرين هوازي و ﻣﺼﺮف ﻋﺼﺎره استويا، هركدام ﺑﻪ‌ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و تركيبي مي‌توانند ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻌﻨادار گلوكز و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﻠﻮل‌ﻫﺎي ﺑﺘﺎي ﭘﺎﻧﮑﺮاس موش‌ﻫﺎي صحرايي دﯾﺎﺑﺘﯽ منجر شوند. افزون‌براين، ﻣﺼﺮف عصاره ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف عصاره استويا و تمرين هوازي، ﺑﻪ‌ﺗﻨﻬﺎيي مي‌توانند تأثير مضاعفي داشته باشند.