اثر تمرين استقامتي زيربيشينه، بي‌تمريني و آگونيست هورمون آزادكننده گونادوتروپين بر غلظت سرمي هورمون رشد و هورمون‌هاي تيروئيدي در دختران مبتلا به بلوغ زودرس مركزي

هدف مطالعه حاضر، بررسي تأثير 12 هفته تمرين استقامتي و مصرف آگونيست هورمون آزادكننده گونادوتروپين (GnRH) و بي‌تمريني، بر سطوح سرمي هورمون رشد (GH)، تيرويدوتيرونين (T3) و تيروكسين (T4) در دختران با بلوغ زودرس مركزي بود. تعداد 25 دختر شش تا هشت سال با بلوغ زودرس (ميانگين قد 124 سانتي‌متر، وزن 27.3 كيلوگرم) به‌صورت تصادفي به سه گروه (دارو، ورزش و دارو + ورزش) تقسيم شدند و 10 دختر شش تا هشت سال سالم (بدون بلوغ زودرس) با همان ميانگين قد و وزن، به‌عنوان گروه كنترل درنظر گرفته شدند. ابتدا،سطوح سرمي GH، T3 و T4 به روش الايزا اندازه‌گيري شدند. سپس، گروه هاي آزمايش، برنامه تمرين استقامتي را سه جلسه در هفته، 25 تا 75 دقيقه با شدت 45 تا 75 درصد حداكثر ضربان قلب به‌مدت 12 هفته انجام دادند. همچنين، درطي مطالعه، گروه‌هاي دارو آگونيست GnRH را (هر چهار هفته يك ميلي‌ليتر) به‌صورت تزريق عضلاني دريافت كردند. سطوح سرمي GH، T3 و T4، 48 ساعت پس از اتمام پروتكل و پس از چهار هفته بي‌تمريني دوباره اندازه‌گيري شدند. آزمون تحليل واريانس با اندازه‌هاي تكراري نشان داد كه 12 هفته تمرين استقامتي به‌تنهايي و همچنين، تمرين استقامتي + آگونيست GnRH باعث كاهش سطوح GH، T3 و T4 شدند و پس از بي‌تمريني، مقادير هورمون‌ها تقريباً به سطوح پيش از تمرين بازگشتند. دارو سطوح GH را پس از 16 هفته كاهش داد؛ اما تأثيري در سطوح هورمون‌هاي تيروئيدي نداشت. باتوجه به يافته‌هاي اين پژوهش، تمرينات استقامتي و استفاده از آگونيست GnRH مي‌توانند تأثير مثبتي بر عملكرد هورمون‌ها در دختران با بلوغ زودرس داشته باشند و بي‌تمريني به ازبين‌رفتن فوايد حاصل منجر مي‌شود.