بررسي تأثير شش هفته تمرين استقامتي بر سطوح برخي پروتئين‌هاي شبكه آندوپلاسمي بافت سياتيك موش‌هاي صحرايي ديابتي

هدف اين پژوهش، بررسي تأثير تمرين استقامتي بر ميزان پروتئين‌هاي XBP-1 و ATF6 در بافت سياتيك موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار ديابتي بود.پژوهش ازنوع تجربي با طرح پس‌آزمون به‌همراه گروه كنترل بود و به شيوۀ آزمايشگاهي انجام گرفت. در اين پژوهش، 32 سر رت 10 هفته‌اي با ميانگين وزن 10.16 ± 253 گرم در چهار گروه سالم كنترل، سالم تمرين، ديابت كنترل و ديابت تمرين به‌صورت تصادفي تقسيم شدند. براي القاي ديابت پس از 12 ساعت ناشتايي، از روش تزريق درون‌صفاقي محلول STZ (45 ميلي‌گرم/كيلوگرم) استفاده شد. 48 ساعت پس از تزريق، پروتكل تمرين استقامتي با شدت متوسط به‌مدت شش هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني، رت‌ها تشريح شدند و عصب سياتيك آن‌ها استخراج شد. ميزان پروتئين‌هاي XBP-1 و ATF6 به روش الايزا اندازه‌گيري شد. براي تجزيه‌وتحليل آماري از نرم‌افزار اس.پي.اس.اس.و از آزمون آماري تحليل واريانس دوطرفه با اندازه‌گيري تكراري و تي مستقل براي آزمون تعقيبي استفاده شد. تحليل داده‌ها نشان داد كه تمرين استقامتي باعث كاهش معنادار ميزان پروتئين‌هاي XBP1 (P=0.007) و ATF6 (P=0.001) در گروه ديابت تمرين‌كرده نسبت به گروه ديابت كنترل مي‌شود. اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه ميزان پروتئين‌هاي XBP-1 و ATF6 كه احتمالاً از عوامل مؤثر بر ديابت و تخريب عصب هستند، دراثر تمرين استقامتي در رت‌هاي سالم و ديابتي كاهش يافته‌اند كه مي‌تواند به روند جلوگيري از تخريب عصب كمك كند.