نقش چهل سال انقلاب اسلامي در توسعه آموزش‌هاي‌ استشراق

انقلاب اسلامي ايران در سال 1357 شمسي، نقطه عطفي در گسترش آموزش استشراق در داخل و خارج از كشور جمهوري اسلامي ايران بوده است. با پيروزي اين انقلاب مردمي و ديني در كشوري كه داراي اهميت ويژه‌اي در سطح منطقه و بين‌الملل است، اذهان و افكار بسياري از كشورها، ملت‌ها، مراكز و اشخاص را به ماهيت اين انقلاب به لحاظ سياسي، اجتماعي، اقتصادي، علمي، فرهنگي، تمدني، اخلاقي، تربيتي، حقوقي، ديني، مذهبي و ... معطوف نمود و سبب مطالعات آموزشي و پژوهشي در سطح كمي و كيفي بالايي گرديد. ازاين‌رو، نوع مطالعات آموزشي و پژوهشي غربيان در زمينه استشراق، تحول زيادي يافت. از سوي ديگر، حكومت و تعامل آن با مراكز و شخصيت‌هاي فعال مردمي درباره استشراق در ايران، موجب شد تا رايزني‌ها و روابط بيشتر و بهتري با مستشرقان صورت گيرد و از همين رهگذر منابع معتبر و دست‌اول بيشتري در اختيار آنان قرار گيرد. ايجاد رشته‌هاي تخصصي (مانند: قرآن و مستشرقان)، دروس تخصصي، سرفصل‌هاي مرتبط با استشراق، كرسي‌هاي استشراق، فرصت‌هاي مطالعاتي، آموزش‌هاي كوتاه‌مدت، جذب دانشجو، اعزام دانشجو و ... راه‌كارهاي مهمي در راستاي گسترش آموزش‌هاي استشراق بوده است. هرچند در ايران، برخي از مراكز حوزوي (مانند: مدرسه عالي قرآن و حديث، مركز تخصصي قرآن امام علي ابن ابيطالب(ع)، مركز آموزش تخصصي تفسير و علوم قرآن، مؤسسه بين‌المللي مطالعات اسلامي و حوزه علميه خواهران) و دانشگاهي (مانند: دانشگاه قرآن و حديث، دانشگاه تهران، دانشگاه پيام نور، دانشگاه آزاد اسلامي، دانشگاه باقر العلوم(ع)، دانشگاه معارف اسلامي و دانشگاه اصفهان) به آموزش پيرامون استشراق مي‌پردازند؛ ولي نبود يك مركز علمي مستقل و تخصصي در زمينه استشراق (اعم از آموزشي و پژوهشي) در حوزه و دانشگاه، يكي از مهم‌ترين خلاهاي قابل مشاهده در قلمرو استشراق است.