عربي‌پنداري واژه‌هاي دخيل قرآن در تفاسير اسلامي (بررسي هشت نمونه موردي از اعلام قرآني)

واژگان دخيل قرآن كه دو رويكرد پذيرش و عدم پذيرش وجود آن‌ها در قرآن كريم در ميان عالمان مسلمان مطرح بوده، همواره ذهن پژوهشگران را به خود مشغول داشته است. با اينكه برخي نظرات ايشان در تعيين زبان اين واژه‌ها دقيق و مبتني بر دانش زبان‌شناسي است، اما به‌نظرمي‎رسد اظهارنظرهاي آنان درباره بعضي از واژه‎ها، فاقد مبناي علمي است. آنان در سده‌هاي متقدم كه منابع زبان­شناسي متقن در دسترس نداشتند تا زبان واژه‌هاي قرآني را به‌درستي تعيين نمايند، آن‌ها را به زبان عربي نسبت مي‌دادند و به‌گونه‌اي به عربي دانستن واژگان دخيل و اَعلام قرآني تمايل داشته و براي اين واژگان، ريشه عربي مي‌تراشيدند؛ اين انديشمندان حتي اسامي و اَعلام پيشا اسلامي كه در زبان‌هاي قديمي‌تر از عربي كاربرد داشته را به عربي نسبت مي‌دادند. در اين پژوهش كوشيده شده با ارائه مستنداتي از منابع زبان‌شناختي، غيرعربي بودن اين واژگان و خاستگاه اصلي آن‌ها مشخص شود. در اين راستا تعدادي از اين اَعلام، انتخاب شده و با عنايت به ديدگاه مفسران سنتي و پژوهشگران نوين و تحليل‌هاي صورت گرفته، تمايل مفسران سنّتي به عربي­انگاري برخي از واژگان دخيل قرآن، نشان داده شده است.