بررسي نوشتار اتوبيوگرافيك در آثار املي نوتومب با تكيه بر نظريه لوژون و دوبروفسكي

املي نوتومب نويسنده معاصر بلژيكي همواره در حال نگارش است و بيشتر در قالب ژانرهايي همچون اتوبيوگرافيك، اتوفيكسيون و تخيلي مي‌نويسد و جالب اينجاست كه خود اذعان مي‌كند ميان ژانر آثارش، تفاوت چنداني وجود ندارد و در همه آن‌ها بحث تنها بر سر يك موضوع است: بشريت. اين نوع نگارش نزد نوتومب قطعاً معلول حادثه خطيري است و از نقطه نظر روان شناسي دليل خاصي براي برگزيدن اين سبك وجود دارد. در بسياري از آثارش پرداختن به گذشته، كودكي و خود مشاهده مي‌شود و اين همان موضوعي است كه مورد توجه بسياري از منتقدين قرار گرفته است. چرايي اين مسئله نزد نوتومب و بسياري از نويسندگان زن موضوعي قابل تأمل است كه در اين مقاله به آن خواهيم پرداخت. در اين پژوهش به بررسي اين موضوع مي‌پردازيم كه نه‌تنها آثار اتوبيوگرافيك نوتومب همچون «خرابكاري عاشقانه»، «نه آدم نه حوا» و «متافيزيك آوندها» گزارشگر دوران كودكي و نوجواني نويسنده با روايتي واقعي از حوادث زندگي وي هستند، از محتواي ديگر كتاب‌هاي او همچون «بي‌گناهي قاتل»، «رداي يوناني» و «اسيد سولفوريك» كه در ظاهر رماني كاملاً تخيلي به‌نظر مي‌آيند نيز اين گونه استنباط مي‌شود كه به زندگي شخصي و واقعي نويسنده ارجاع داده شده‌اند. در حقيقت، در اين نوشتار سعي بر آن است تا دليل انتخاب سبك اتوبيوگرافيك و اتوفيكسيون نزد اين نويسنده تبيين گردد.