مطالعه جامعه شناختي روستا هراسي در ادبيات داستاني ايران

اين مقاله با هدف مطالعه روستا هراسي در ادبيات داستاني ايران و ريشه هاي اجتماعي- سياسي آن نوشته شده است كه نمونه هايي از داستانهاي ايراني در مورد روستا و روستائيان را انتخاب كرده و با نظريه گلدمن به تحليل آنها ميپردازد. اين مطالعه اسنادي و با روش تحليل محتوا انجام شده است. نمونه ها شامل پنج داستان در بازه زماني سال 1343 تا 1377 ميباشد. يافته هاي تحليلي نشان ميدهد؛ نوعي پيشداوري منفي نسبت به روستا و فرهنگ روستايي وجود دارد كه در ادبيات داستاني ايران به شيوه هاي مختلف ازجمله برجسته نمودن باورهاي خرافي روستائيان و خلق رويدادهاي وهمناك و غيرطبيعي نمود پيدا كرده است. تصوير ارائه شده از روستا طي دوره مورد مطالعه، تصويري معوج و غيرطبيعي است كه در خوانندهي اثر حس دافعه نسبت به روستا ايجاد ميكند. اين حس به ارزيابي از روستا و روستائيان سمتوسويي منفي ميبخشد.