تحليل فرآيند معناسازي در ترجمه و نظام ارزشي گفتمان از منظر خرده معناهاي اجتماعي- فرهنگي و ذاتي

ترجمه، فرآيندي فعال است كه در هنگام انتقالِ ساختار و مفاهيم از متن مبدأ به مقصد، ما را با دو نظام معنايي و ارزشي مواجه مي‌كند. نظام معنايي به معناهاي بسيط و خرده معناها قابل تقسيم است. نظام ارزشي نيز مي‌تواند از ارزش‌هاي ارجاعي تا ارزش‌هاي انتزاعي گسترده شود. در اين پژوهش كه بر خرده معناها و رابطۀآن‌ها با نظام ارزشي در ترجمه تأكيد دارد، به تبيين مباني خرده معناهاي ذاتي و اجتماعي فرهنگي ، بر اساس ديدگاه فرانسوا راستيرمي‌پردازيم و سپس با توجه به مساله بينا فرهنگي،تفاوت‌هاي فرايند معناسازي در ترجمه را با رويكردي معناشناختي مورد تحليل قرار مي‌دهيم. فرض ما اين است كه خرده معناهاي ذاتي به‌ منزلۀ پاسخي مقدماتي به نيازهاي اوليه ترجمه و خرده معناهاي اجتماعي فرهنگي پاسخي به نيازهاي اصلي ترجمه محسوب مي‌شوند.بااين‌وجود دخالت نظام ارزشي گفتمان مي‌تواند فرآيند شكل‌گيري معنا در كنش ترجمه را تحت تأثير خود قرار داده و مرزهاي معنايي را جابجا كند. هدف از اين پژوهش، تحليل جايگاه خرده معناها در فرايند ترجمه و رابطۀ آن با نظام ارزشي گفتمان هنگام كنش ترجمه است.