طرحي براي سنجش فرهنگ علمي و دانشگاهي

در قريب به دو دهة گذشته، درباب چيستي و چرايي فرهنگ دانشگاهي در جامعة ايراني سخن گفته شده است، اما ازمنظر مقولهاي سنجيدني با قابليت مداخله در آن، كه نظام برنامهريزي و مديران اجرايي بتوانند از آن استفاده كنند، كمتر توجه شده است. مقالة حاضر با هدف ارائة طرحي براي بررسي تجربي فرهنگ دانشگاهي با نيم نگاهي به ساختار طرحهاي پيشنهادي و رعايت كمينه اي اسلوب آن، با مروري بر آثار و نظرهاي موجود، پس از تعريف فرهنگ ودانشگاه، به تركيب نظري اين مفاهيم مي پردازد و نتيجه را درقالب الگويي تحليلي با قابليت بررسي ميداني پيشنهاد ميكند و با استناد به آن مي كوشد به دو پرسش چيستي فرهنگ دانشگاهي و تا حد امكان چگونگي تكوين آن به لحاظ نظري پاسخ گويد.