ارزيابي عملكرد بانك‌هاي كشور با استفاده از تحليل پوششي داده‌هاي شبكه‌اي

با توجه به جايگاه بانك‌ها در اقتصاد كشور و اهميّت ارزيابي عملكرد آن ها، اين پژوهش كارايي بانك هاي كشور را طي دوره ي 1393-1389 مورد بررسي قرار مي دهد؛ اگرچه پژوهش هاي بسياري در زمينه ي كارايي و بهره وري بانك‌ها با روش  DEAصورت گرفته است؛ امّا اكثر اين پژوهش ها، ساختار دروني آن ها را در ارزيابي كارايي، ناديده مي گيرند. هدف از اين پژوهش بررسي كارايي 18 بانك كشور با استفاده از مدل تحليل پوششي داده هاي شبكه اي (NDEA) است. در اين پژوهش، نيروي كار، دارايي هاي ثابت و هزينه ي اداري و عمومي به عنوان نهاده وارد مدل مي شوند، سپرده بانك‌ها  به عنوان يك متغير واسطه (ستانده در مرحله ي اول و نهاده در مرحله ي دوم)، سود بانك‌ها به عنوان ستانده مطلوب نهايي و مطالبات معوق بانك ها به عنوان ستانده نامطلوب در مدل در نظر گرفته مي شود؛ همچنين متغير ها با توجه به نقشي كه در ساختار دروني بانك ها دارند، در مدل وارد مي شوند. نتايج نشان مي دهد كه به جز سه بانك، تمام بانك هاي مورد بررسي؛ كمتر از سطح كارا در دوره ي مورد بررسي عمل كرده اند. عملكرد بعضي از بانك ها بسيار ضعيف بوده و بانك هايي كه داراي نسبت بالاتري از مطالبات معوق هستند، عمدتاً كارايي پايين تري دارند.