بررسي اثر حكمراني خوب بر آسيب پذيري اقتصادي (رهيافت بين كشوري)

در سال هاي اخير به دليل بروز مشكلات ناشي از تحريم ها و عدم آمادگي اقتصاد ايران براي مقابله با اين تهديدات خارجي، توجه به مفاهيمي همچون آسيب پذيري اقتصادي و عوامل مؤثر بر آن، از موضوعات بسيار مهم در بين اقتصاددانان و پژوهشگران ايراني مي باشد. درجه آسيب پذيري اقتصاد علاوه بر اينكه ناشي از خصوصيات ساختاري اقتصاد است، بسيار مي­تواند تحت تأثير سياستگذاري هاي اقتصادي و نحوه حكمراني در اقتصاد باشد. بنابراين در اين تحقيق به دنبال پاسخ به اين سؤال هستيم كه آيا حكمراني خوب مي تواند باعث كاهش آسيب پذيري اقتصاد شود. در اين راستا، از برآورد دو رگرسيون بين كشوري با در نظر گرفتن داده هاي مقطعي براي متوسط سالهاي 11-2009 استفاده مي شود. رگرسيون اول شامل 183 كشور جهان مي­باشد كه شاخص آسيب پذيري براي آنها توسط بريگوگليو (2014) محاسبه شده است و رگرسيون دوم تنها شامل داده هاي ايران و 24 كشور ديگر است كه جمعيت بالاي 50 ميليون نفر دارند. نتايج حاصل از هر دو رگرسيون، نشان مي دهد كه حكمراني خوب اثر منفي و معنادار بر ميزان آسيب پذيري اقتصادي كشورها دارد. بنابراين نتايج، بيانگر آن است كه كشوري كه داراي حكمراني بهتر است، مي تواند با اتكاء به مكانيزم ها، فرايندها و نهادهاي كاراي خود، درجه آسيب پذيري را كاهش دهد.