كاوشي بر ميزان نفوذ ايدئولوژي در رمان نوجوان، مورد مطالعه: رمان لالايي براي دختر مرده

از دگرگوني‌هاي بنيادين در جريان تفكر و آموزش انتقادي در بيست سال اخير، پذيرش اين مسأله است كه تمام متون به ‌طرز گريزناپذيري با ايدئولوژي درآميخته‌اند و ايدئولوژي معنايي جداگانه بر دوش متن نيست. اين امر، ضرورت بررسي‌هاي پيچيده‌تر در اين ‌زمينه را بيش از پيش آشكار مي‌كند؛ به‌ويژه در حوزه ادبيات كودك و نوجوان كه همواره رابطه بين بزرگسالي كه كتاب را مي‌نويسد و كودك و نوجواني كه كتاب را مي‌خواند، منجر به نوعي عدم توازن قدرت شده‌است و نويسندگان همواره كوشيده‌اند تا به القاي ديدگاه خود به مخاطب كودك و نوجوان بپردازند. در دهه اخير، نويسندگان كوشيده‌اند كه با استفاده از تكنيك‌هايي از فشار هرچه ‌بيشتر ايدئولوژي بر مخاطب خود بكاهند. اما آنچه اهميت دارد اين است كه صرف استفاده از اين تكنيك‌ها، گاهي حتي به القاي هرچه ‌بيشتر ايدئولوژي يك متن منجر شده‌است. يكي از رويكردهايي كه از طريق آن مي‌توان تكنيك‌هاي به‌كاررفته توسط نويسندگان را به‌خصوص در حوزه روايت بررسي كرد، گفتمان روايي است كه در آن، عامل‌هاي روايي، مانند نويسنده ضمني، راوي، شخصيت‌هاي داستان، روايت‌شنو و خواننده ضمني بررسي مي‌شوند. در اين پژوهش، برآنيم كه اين عامل‌هاي روايي را باتوجه به رويكرد باختين به چندصدايي، دوصدايي و تك‌صدايي در رمان نوجوان لالايي براي دختر مرده بررسي كنيم و اينكه نشان داده شود اين رمان، چه ‌اندازه به ‌سمت القاي ايدئولوژي يا شكست آن در متن پيش رفته‌است.